Een busreis, dat is a trip down memory lane. Naar schoolreizen, uitstappen met de jeugdbeweging, misschien wel met de plaatselijke sportclub. Nogal wat mensen hebben sinds hun eindejaarsreis in het middelbaar geen meerdaagse trips meer gemaakt. En toch creëert de bus een groepsgevoel die je met de trein of het vliegtuig en uiteraard de auto niet kunt bereiken. Dan is er nog het duurzaamheidsaspect: 50 mensen in een bus houden 20 tot 30 auto’s van de weg.
Wij rijden naar Saksen met een VIP class midibus. Die biedt plaats aan 20 tot 40 personen, en beschikt over een keukentje met koelkast, wasbekken en magnetron, een toilet, en een vergaderruimte met tafel achteraan de bus. De beenruimte bedraagt 85 cm en de stoel leunt luxueus achterover zodat je zorgeloos een dutje of wat langere hazenslaap kunt doen. Inkijk van buitenaf is zo goed als onmogelijk: het elegante zwart van de bus gaat over in spiegelende, getinte glazen. Een bus waarmee je wil gezien worden, quoi. En dat is net de missie van Busfan: een bustrip hoeft niet langer oncomfortabel te zijn en een handleiding voor stramme spieren, het is een vervoersmiddel geworden dat de eerste klas van hogesnelheidstreinen evenaart of overtreft.
In de Gemäldegalerie hangen Rembrandt, Rubens, Vermeer en vanzelfsprekend ook het Schokolademädchen
Het blauwe wonder
Gids Wolfgang Gärtner – meteen ook directeur marketing buitenland van Sachsen Tourismus – is een geboren verteller. Over de geschiedenis van Saksen, de cultuur en natuurpracht, maar ook over de kleine en grote kantjes van de regio in het zuiden van oostelijk Duitsland.
Dresden is een emotioneel geladen stad, die tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar gebombardeerd werd door de geallieerden – elke oorlog heeft twee kanten – waarna het nieuwe communistische regime alleen maar aan functionele architectuur dacht. Dresden werd daardoor een stad in strijd, tussen de renaissance en laat-barok die het de naam ‘Florence aan de Elbe’ gaf, en de vijftig tinten grijs van de Plattenbau, hier en daar onderbroken door een fresco vol gespierde arbeiders, hamers en sikkels. Het mag een klein wonder heten dat Dresden haar skyline grotendeels wist te behouden en dat bijvoorbeeld het paleizencomplex en de kunstcollecties in het Zwinger tot de meest indrukwekkende musea in Europa behoren. Op een historische stoomboot die ons van Pillnitz naar het historische centrum brengt, zien we goed hoe uniek landschap en architectuur in elkaar verstrengelen, elkaar omhelzen bijna. Op geen enkele andere plek in Europa blijven de oevers zo dicht bij de stad weids en groen, met aan de einder een paleis of gerestaureerd landhuis. Met wat verbeelding zie je de hofdames met parasol door de lusttuinen dwarrelen. Vanaf de Loschwitzbrug – koosnaam Blaues Wunder – wordt het een aaneenschakeling van oooh’s en aaah’s met als grande finale de zonsondergang over de oude bruggen, kerken en paleizen.
Wolfgang troont ons door de musea. In de Gemäldegalerie hangen Rembrandt, Rubens, Vermeer, Cranach, Correggio en vanzelfsprekend ook het Schokolademädchen van Jean-Etienne Liotard, dat innig verweven is met de geschiedenis van Dresden en aandacht verdient door het gebruik van pastel, meer nog: ‘Das schönste Pastell, das man je gesehen hat.’ Het Grünes Gewölbe toont vertrekken vol zilver, edelstenen, juwelen en bergkristal, een ongeziene verzameling historische glitter en glamour.
De stad wordt ook Görliwood genoemd
Duivelsbrug
Dicht bij de grens met Polen ontvouwt zich een Saksen dat in mijn wildste verbeelding niet bestond. Het Muskau Park is een landschapspark in de buurt van Bad Muskau, met aan de overkant van de rivier Neisse de Poolse provincie Lubusz. Het werd in 1994 opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als schoolvoorbeeld van Engelse stijl én als voorbeeld van een harmonieuze combinatie tussen natuur en cultuur. Het kasteel werd gebouwd in de 19e eeuw als zomerresidentie van Prins Hermann von Pückler-Muskau.
Meer naar het zuiden vinden we het Kromlauer Park, met de werkelijk adembenemende Rakotzbrug, ook wel de duivelsbrug genoemd omdat de vorm naar verluidt door geen enkele mens zou te bouwen zijn. Het perfecte plaatje voor Instagram trouwens! En dat kan ook gezegd worden van Görlitz, wellicht een van de best bewaarde geheimen in Duitsland. De stad wordt ook Görliwood genoemd, omdat het middeleeuwse stadshart zo goed bewaard is gebleven dat het de ideale filmlocatie werd voor klassiekers als The Grand Budapest Hotel (Wes Anderson), Inglourious Bastards (Tarantino) of The Reader (met Kate Winslet!). Met het architecturale geheel van de koopmanshuizen doet Görlitz momenteel een aanvraag voor UNESCO werelderfgoed.
Mijnen en rijkdom
Saksen zou niets zijn zonder de mijnbouw, en tja, omgekeerd is dat waarschijnlijk ook het geval. De heuvelzone in het zuiden wordt niet toevallig Erzgebirge – het Ertsgebergte – genoemd. Er werd de voorbije eeuwen naar alles gegraven dat voor energie en rijkdom zorgde: bruin- en steenkool, ertsen en mineralen, edelstenen en natuurlijk zilver. Dat zorgde voor welvaart in de ruime omgeving.
In Annaberg-Buchholz bezoeken we de Frohnauer Hammer molen, waar water en vuur sinds mensenheugenis tot ijzer leiden. Steden als Freiberg kregen de toevoeging Silberstadt, dat uitpakt met de indrukwekkende collectie mineralen van Terra Mineralia, waaronder enkele van de grootste en meest zeldzame ter wereld. Het Silbermann orgel in de dom van Freiberg is een van de grootste barokorgels ter wereld, met 46 registers en meer dan 3.500 pijpen, waardoor het een enorm bereik heeft van zachte, subtiele klanken tot luide, majestueuze tonen. Laat dat misschien nog de beste samenvatting zijn van het onbekende en dus veel te onbeminde Saksen: soms zacht en subtiel, soms luid en majestueus. En de perfecte bestemming om met vrienden of familie te doen. Het ontdekken van het werelderfgoed in Duitsland is absoluut de moeite waard. Zo heeft de Duitse Nationale Dienst voor Toerisme verschillende routes uitgewerkt om thematisch de 51 UNESCO werelderfgoedsites te verkennen. Op de website vind je een uitgebreid overzicht van alle mogelijke routes en invalshoeken. En dat kun je dus ook op een heel duurzame manier met de bus doen.
Door Toni De Coninck.
Meer info:
www.busfan.be
www.germany.tourism
www.visitsaxony.com
