Ik hou van steden aan het water. Ik houd nog meer van steden die hun levensader omarmen als een moeder haar pasgeboren kind. Rotterdam bouwde verlaten havengebouwen, loodsen, pakhuizen, kaaien en pleinen de voorbije twintig jaar om tot nieuwe stadsdelen die de lokale economie naast een urban vibe ook een commerciële impuls gaven.
Kop van Zuid is een uitstekend voorbeeld. Cruiseschepen vertrekken aan de Wilhelminakade alvorens ze via Vlaardingen, Maassluis en Hoek van Holland in de gapende Noordzee glijden. Er is het Nieuwe Luxor Theater en natuurlijk de immer bruisende Foodhallen, waar ik gisteren nog bao, sushi en bitterballen door een alcoholvrije Two Chefs Brewing liet vergezellen.
Een hotelkamer is voor mij dikwijls een soort heiligdom
Er zijn wel wat hotels in de buurt, waarvan ik Room Mate Bruno het meest crispy en sexy vind. Het interieur, met zijn concave vormen, lijkt gestileerd en gebaseerd op de moderne architectuur van de pier, of dat is wat ik er althans van maak. In werkelijkheid bevinden zowel het hotel als de Foodhallen zich in het oude Pakhuismeesteren, een historisch veemgebouw van de Rotterdamse VOC-tak die zich in hoofdzaak met de handel en opslag van thee inliet.
De buurt doet in nogal wat opzichten aan New York denken, en dat is in Room Mate Bruno niet anders. In duistere hoekjes van de lobby klinkt hippe muziek, een last-minute-necessities kiosk blendt in als Beyoncé in een zandloperjurk, overal zijn zuurstokkleurtjes (get lost, Ibiza!), op de eerste verdieping heeft iemand een hele verfpot Yves Klein-blauw uitgestort. Het resultaat is een oogverblindende bar met palmbomen die gemaakt lijken van pauwenveren, laagjesbanken en schommelstoelen waar ik wellicht pas na een derde Esma in durf.
Ik ben, toegegeven, geen nachtbraker. Er moet al heel wat gebeuren voor ik aan drie van die Espresso Martini’s toekom – ik ben sowieso meer het negronitype. Een hotelkamer is voor mij dikwijls een soort heiligdom, en dat is hier niet anders. Als ik mijn forse ramen open, ontvouwt zich Kop van Zuid en het bijhorende zicht op de Nieuwe Maas. Kijk, daar suist weer een watertaxi richting Erasmusbrug. Dat is voor mij al lang oké, de namiddag avond zien worden, de roze gloed in blue hour zien veranderen, genieten van een hete regendouche, mij blind staren op het sterrenbeeld boven het bed, ’s anderdaags niet-zo-heel-vroeg naar het ontbijt stappen en drie keer zoveel eten als thuis: roerei, twee worstjes en geen enkel worstje extra, gerookte zalm, kaas – doe nooit ontbijt in Nederland zonder kaas! – en wellicht nog iets zoets als ontbijtnagerecht. Ach, wat hou ik van Room Mate Bruno!
Door Toni De Coninck.
Weekendje in Room Mate Bruno? Check de website voor tarieven en arrangementen! Metrostation op drie minuten wandelen, alle bezienswaardigheden op een kwartiertje!
