Ik heb oudjaar goeddeels tussen door een online grootgrutter geleverde verhuisdozen doorgebracht, en als mijn ischias enkele uren opspeelde, ging ik languit op de bank The Good Place bingen, een serie zo absurd dat ze bij elk seizoen een stuk vermakelijker wordt (hartjes voor boomer Ted Danson).
Op aanraden van mijn dochter volgde ook nog het tweede seizoen van Squid Game, maar daarvoor moest ik mij nog door het eerste deel worstelen, dat ik eerder om redenen van te veel gratuit geweld aan mij had laten voorbijgaan. Ik doe niet aan spoilers wanneer ik zeg dat er zoveel levers worden opengereten dat Hannibal Lecter er een uitstekende fles chianti voor veil zou hebben.

2024 eindigde met boschampignonroomsoep (eat this, Scrabble) en Angus shortrib die gedurende 7 uur in een 120 graden warm bad van rode wijn, kalfsfond, tijm en rozemarijn had liggen weken. Ik werkte de saus af met klontjes koude boter en een verzameling noordkrieken, een ideetje van foodblogger Amylia De Schepper. De kurk ging uit een fles Nossa Calcario, 75 cl vloeibare wellust van het Belgisch-Portugese duo William Wouters & Filipa Pato.

Ik had het deze ochtend op de redactie over voornemens. Sommigen doen er niet aan mee, anderen spreken ze liever niet uit, nog anderen brengen ze onder in categorieën van grote en kleine voornemens. Dat laatste vind ik niet eens zo’n slecht idee. Kleine voornemens zijn de microkredieten van de jaarkalender. Je gunt jezelf momentjes om aan jezelf te denken, kleine gelukskes uit het gamma van Lynn Van Royen.

Op onze Instagrampagina is de stap naar meer (kwaliteitsvolle) video al een tijdje aan de gang

We hebben bij june. verschillende van die kleine gelukskes, vooral als we ergens van een berg mogen glijden, een cocktail kunnen sippen aan een tropisch strand of hier in eigen land een nieuw restaurant ontdekken. Maar een (online) magazine maakt zich niet vanzelf. De tijd is voorbij dat we dit als een hobbyproject dienen te beschouwen.
In een wereld van gratis digitale content, waar Google stilaan wordt bijgebeend door ChatGPT, staat het verdienmodel van lifestyle media onder zware druk. Er wordt steeds minder gelezen, de aandachtspanne beperkt zich veelal tot een niet eens zo onfris gemiddelde van dertig seconden per artikel. We scrollen vooral, en blijven hangen bij veelal visuele prikkels.

2025 wordt het jaar waarin ‘lectuur’ officieel een niche wordt, en we steeds meer terechtkomen in een journalistiek tweestromenland: video’s van maximum 30 seconden aan de ene kant (90%), longreads in print of online aan de andere zijde (wellicht nog maar 10% binnenkort) – Ted Danson zit ongetwijfeld in de tweede categorie.

Ik ben er nog niet helemaal uit of ik dat een volkomen slechte zaak vind. Panta rhei nog aan toe, we moeten de innovatie omarmen voor zij ons een klap voor de kop bezorgt. Op onze Instagrampagina is de stap naar meer (kwaliteitsvolle) video al een tijdje aan de gang. De website bestaat dit jaar tien jaar, en ook hier zal in de nabije toekomst meer bewegend beeld opduiken. #stayjuned zeggen we dan.
Maar aan de andere kant willen we die kleiner wordende groep, die wél nog iets leest, die nauwelijks nog 10% van media consumers, óók blijven bedienen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat wie een beetje kwaliteit blijft brengen, daar op termijn ook voor beloond wordt. Zo creëren we hier onze eigen good place.

Gelukkig nieuwjaar.

Toni De Coninck
Hoofdredacteur

Ontdek nog meer artikels over ...