Toegegeven, ook bij June hadden we er nog nooit van gehoord. Calçots. Een groente die het midden houdt tussen een volwassen lenteui en een jonge prei. Calçots luiden het begin van de culinaire lente in aan de Costa Dorada en in het hinterland van Tarragona. De groente wordt in februari en maart geteeld, en is een symbool geworden van dit stukje Catalonië. Wie dacht dat de Catalanen hardwerkende stijfkoppen waren die geen pret kunnen maken tijdens het eten en niet weten wat feestvieren is, die moet met andere woorden dringend een calçotada meemaken.
Worst en lam
Het eten van calçots draagt in ieder geval bij tot het ritueel. In sommige restaurants worden reusachtige slabben uitgedeeld, die je tegen het druipende vet en de romescosaus waarin de uien worden gedoopt, moeten beschermen. De groenten worden geroosterd boven houtskool met oude wijnstokken tot ze zwartgeblakerd zijn. Daarna worden ze gedurende een half uur te rusten gelegd in krantenpapier en aan tafel gebracht. Daar barst het feest pas echt los. Het buitenste en geblakerde deel van de calçot wordt met de hand verwijderd. Handige jongens spelen dat in mum van tijd klaar, waardoor zij makkelijk twee tot drie dozijn van de preien op kunnen.
De calçots vormen pas het eerste luik van een calçotada. Het is de gewoonte dat vervolgens ontzagwekkende hoeveelheden lamskotelet en butifarra (Catalaanse braadworst) worden verstouwd, met artisjokken, aardappelen, pan con tomate en andere lekkernijen. Het geheel wordt weggespoeld met Catalaanse rode wijn, die je volgens de traditie vanuit een porròn moet drinken, een soort karaf met drinktuit.
Familiefestijn
In de tuin van Eduard Farriol gaat de zon onder achter het kasteel en de olijfgaard met zijn blinkende zilveren takken. De Catalanen hebben bewezen dat ze ook feest kunnen vieren. Een feest dat rond een uur of één in de middag begint en niet zelden tot ’s avonds laat doorgaat. Dat een paar keer per jaar wordt gevierd, tijdens de maanden februari en maart. De calçotada is een familiefeest zoals wij er in eigen land helaas geen meer kennen.
