Reizen lijkt een belangrijk deel uit te maken van jouw leven. Wat is de meest bijzondere plek waar je al bent geweest?
‘Het was nooit echt met die bedoeling, maar reizen heeft mijn leven eigenlijk een beetje overgenomen. Iedereen vraagt me altijd wat de mooiste plek is waar ik al geweest ben, maar dat is moeilijk om op te antwoorden. De beste herinneringen die ik heb zijn aan Zuid-Amerika in het algemeen. Ik ben gewoon verliefd geworden op die cultuur. De mensen zijn er heel joviaal. Ik vind dat we in de westerse wereld heel afstandelijk zijn geworden, wellicht door de moderniteit. Ginder is dat niet zo, mensen leven er buiten op straat. Je hebt ook een beetje het gevoel dat je teruggaat in de tijd, back to basics, wat ik wel charmant vind. En de prachtige natuur… Het is een plek om jezelf terug te vinden.’
Je bent afgestudeerd als interieurarchitect. Neem je die kennis mee wanneer je rondreist?
‘Ja, tuurlijk. Telkens ik in een stad ben, zoek ik op wat er te bezoeken is. Vaak kom je onverwachte dingen tegen. In San Diego ben ik zo een boeddhistische kapel gaan bezoeken in de natuur. Die stond niet echt tussen de toeristische trekpleisters, maar die had ik gevonden op een architecturale site en ik dacht: o my god, daar wil ik heen!’
Merk je een verschil in hoe landen omgaan met duurzaamheid in de architectuur?
‘Ik denk dat het er een beetje van afhangt of ze er het geld voor hebben of niet. Volgens mij zijn ze daar meer mee bezig in de modernere, rijke landen. Terwijl de armere landen vaak heel lokale technieken gebruiken die soms eigenlijk net duurzamer zijn, zonder dat ze het beseffen. Zo willen ze in Nepal graag beton gebruiken om muren te bouwen, omdat ze denken dat dat meer aardbevingsbestendig is. Voor mijn masterproject hebben we gewerkt rond Nepal, en hebben we die mensen proberen duidelijk te maken dat hun oude technieken met lokale aarde eigenlijk de beste waren. Overal is het dus een zoektocht, maar het hangt heel erg af van de mogelijkheden.’
‘Sommigen zijn al 7 à 10 jaar niet meer thuis geweest. Dan voelt het heel raar om nu thuis te zitten’
Ondertussen zit je alweer zo’n 3 maanden thuis in België.
‘Ja, onze Cirque du Soleil-show zou eindigen op 10 mei, maar door COVID is dat een beetje vroeger gebeurd. Helaas, anders had ik nog naar Hongkong kunnen gaan. Ik heb wel nog best veel contact met de andere artiesten. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en het is voor de buitenwereld soms wat moeilijk om te begrijpen wat sommigen van ons doormaken. Sommigen zijn al 7 à 10 jaar niet meer thuis geweest. Dan voelt het heel raar om nu thuis te zitten, niet te kunnen werken, niets te kunnen doen, en misschien ook niet echt meer mensen te hebben waar je close mee bent. Dus ik denk dat iedereen elkaar blijft opzoeken om wat steun te zoeken.’
Hoe ben je eigenlijk bij Cirque du Soleil terecht gekomen?
‘Nadat ik gestopt ben met turnen heb ik mijn studies afgerond. Daarna had ik zo’n moment van: oké, wat doe ik nu met mijn leven? Waar wil ik naartoe? Ik had net de leeftijd waarop de meeste mensen beginnen te reizen, dus ben ik gaan kijken hoe ik het aangename aan het nuttige kon koppelen. Ik zocht naar buitenlandse stages en dergelijke, eigenlijk had ik nooit aan Cirque du Soleil gedacht. Maar toen kwam ik toevallig een vriend tegen die er werkte en die zei: “Waarom doe je niks met Cirque du Soleil? Da’s iets voor jou. Je kan je passie doen als je beroep en je kan de wereld zien!” Uiteindelijk hebben ze me gecontacteerd om naar Montreal te vertrekken. Ik moest binnen de 3 dagen beslissen, dus dat was even heel hectisch. Maar ik heb vrij snel besloten dat ik die kans niet mocht laten schieten.’
Hoe lang heb je dan rondgetoerd?
‘Iets langer dan 2 jaar.’
Voelt het niet gek om zo lang met een diverse groep samen te leven, zo ver van huis?
‘In het begin ken je elkaar nog niet zo goed en is dat wat zoeken. Maar uiteindelijk ben je altijd samen en word je een super hechte familie met dezelfde leefwereld. Het eerste jaar hebben we in Zuid-Amerika getoerd. Meestal verbleven we ergens gedurende 6 weken. Wanneer ze de tent moesten afbreken, verhuizen en elders weer opzetten, hadden de artiesten 1 à 2 weken vrij. Dan moest je dus de keuze maken: vlieg ik naar huis of reis ik door het land? 1 keer per jaar werden we vergoed om naar huis te vliegen. De andere keren was het je eigen keuze. Vaak was het dan zelfs goedkoper om lokaal te blijven reizen. En als je in zo’n mooi land bent, is de keuze snel gemaakt.’
‘Ik denk dat mijn thuis altijd is waar mijn vrienden en familie zijn’
Wil je dan weer verder gaan met Cirque du Soleil zodra het weer kan?
‘Dat was een moeilijke beslissing. Ik heb een vriend hier en die lange afstand was niet gemakkelijk, zeker voor hem niet. Ik zat in het buitenland te reizen en de wereld te zien, maar hij zat thuis keihard te werken. Ik heb dan ook besloten dat het voor mij nu tijd is om bij mijn vrienden en familie te zijn en hier een leven op te bouwen. Hoe langer je weg bent, hoe meer het leven in België je ontglipt. Daar was ik altijd wel bang voor en daarom wilde ik ook nooit te lang weg zijn.’
Ben je er dan wel klaar voor om zo’n stabiel, 9-to-5-leventje te leiden?
‘Ik moet zeggen dat ik daar soms tegen op kijk. Maar ik weet dat de mens zich snel aanpast. Voordat ik naar Amerika vertrok, had ik ook een 9-to-5-job. Je past je aan naar dat ritme. Ik zal het pas weten als ik het doe, denk ik. En als het een job is die ik graag doe, zal dat wel meevallen. Na het leven dat ik nu heb gehad, weet ik natuurlijk wel wat er allemaal kan en mogelijk is. Maar ik weet ook dat ik dat leven niet kan blijven volhouden. Allez, als artiest zou ik nog 10 jaar kunnen werken, maar wat dan? Ik moet ook een beetje aan mijn toekomst denken.’
Blijf je dan in België wonen, of misschien toch in Zuid-Amerika?
‘Ik denk wel dat ik in België zou blijven wonen – maar zeg nooit nooit. Ik zie wel wat de toekomst mij brengt. Ik sta open voor wat er voorbijkomt. Maar ik heb mijn vrienden en familie hier, waar ik heel gehecht aan ben. Eigenlijk denk ik dat mijn thuis altijd is waar mijn vrienden en familie zijn.’
Door Charlotte Dupont.
